Ή με το κεφάλαιο ή με την ζωή!

1. Η κλιμακούμενη πανδημία του κορονοϊού συνοδεύεται από το αλληλένδετο
πανδαιμόνιο της κατάρρευσης χρηματιστηρίων, εταιρειών, του ίδιου του χρεοκοπημένου
παγκόσμιου καπιταλισμού, που πασχίζει να επιβιώσει ρίχνοντας τα βάρη στους λαούς.
Υψώνονται όπου γης οι κραυγές εκατομμυρίων θυμάτων της διπλής, χωρίς προηγούμενο,
βιβλικής καταστροφής. Κραυγή αγωνίας για την πανδημία και την παγκόσμια κρίση -
αλλά και πανανθρώπινη κραυγή κι απαίτηση για σωτηρία της ίδιας της ζωής.
Κραυγή αγωνίας που πέφτει στα κουφά αυτιά των αρχόντων που χρυσώνουν τους
χρυσοκάνθαρους δισεκατομμυριούχους, ενώ αφήνουν άοπλους τους εργαζόμενους με
αυτοθυσία, στο διαλυμένο και λεηλατημένο από το κεφάλαιο δημόσιο σύστημα υγείας και
ρίχνουν, μαζί με πενταροδεκάρες, όλα τα βάρη της διπλής κρίσης στη λαϊκή πλειοψηφία
Ο αγριανθρωπισμός δεν περιορίζεται στη βάρβαρη στάση του Νέρωνα Τραμπ στην
φλεγόμενη από την πανδημία Αμερική ή στην “ανο(η)σία της αγέλης” του Τζόνσον ή
στην σκανδαλώδη κτηνωδία του φασίστα Μπολσονάρο στη Βραζιλία, τις διαταγές του
Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες να πυροβολούνται όσοι σπάζουν την καραντίνα ή την επιβολή
δικτατορίας από τον Όρμπαν στην Ουγγαρία . Εκδηλώνεται και στην διαλυόμενη ΕΕ που
ακολουθεί το δόγμα “ο σώζων (κεφαλαιοκράτης) εαυτόν σωθήτω” κι όπου η κραταιά
άλλοτε Γερμανία αρνείται κάθε βοήθεια στην τραγικά χειμαζόμενη Ιταλία, την Ισπανία κι
όλους τους “τεμπέληδες” του ευρωπαϊκού Νότου – μια βοήθεια που γενναιόδωρα δίνει,
όπως και σε δεκάδες άλλες χώρες, το μικρό, ηρωικό νησί της πολιορκημένης από τον
ιμπεριαλισμό Κούβας.
Η αναλγησία των κρατούντων εκδηλώνεται και στην κατεστραμμένη από την
καπιταλιστική κρίση, την τρόικα, τα μνημόνια και τις μνημονιακές κυβερνήσεις Ελλάδα
της μαζικής ανεργίας και μαύρης “ελαστικής” σκλαβιάς. Την Ελλάδα των χρεωμένων
νοικοκυριών, των αστέγων, των απόκληρων κι αποκλεισμένων σε φυλακές, ψυχιατρεία
και “πιάτσες”, των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης , από την κόλαση της
Μόριας ως την Ριτσώνα που καταδικάζονται στην εξολόθρευση αβοήθητοι και
έγκλειστοι .
Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Κούλη Μητσοτάκη μοιράζει εκατομμύρια στους
μεγαλοεργοδότες, τους καναλάρχες, τους κλινικάρχες και μόνο υποκριτικά
“χειροκροτήματα” στους υγειονομικούς του ΕΣΥ. Όλα για το κεφάλαιο και απολύσεις,
ακόμα μαζικότερη εργασία ή “δια περιτροπής εργασία” με 50% μειωμένο τον έτσι κι
αλλιώς μηδαμινό μισθό δουλείας. Κράτος και κυβέρνηση γιγαντώνουν την
αστυνομοκρατία αγνοώντας τις υπερεπείγουσες εκκλήσεις, των δημόσιων νοσοκομείων
και των γιατρών, των σωματείων των υγειονομικών και της ΟΕΝΓΕ, μετατρέποντας
ταχυδακτυλουργικά την δική τους ευθύνη σε... “ατομική ευθύνη” του κάθε πολίτη που
πρέπει αντί προστίμου να μένει άφωνος, έγκλειστος, καθηλωμένος μπροστά στην
τηλεόραση να παρακολουθεί το ακατάπαυτο θανατολογικό τρομοκρατικό κόασμα των
“παπαγάλων” του συστήματος. Αν παίρνουμε και πρέπει να παίρνουμε τις ζωτικές
προφυλάξεις και μένουμε σπίτι το κάνουμε γιατί το λένε οι γιατροί κι όχι οι
ανθρωποφύλακες.

Απορρίπτουμε τις ανορθολογικές κι αντιδραστικές “συνωμοσιολογίες” που αγνοούν την
πανδημία, το βιολογικό υπόβαθρο, την ίδια την πρωταρχικότητα της υλικής Φύσης που ο
καπιταλισμός βάναυσα καταστρέφει. Αυτό δεν σημαίνει ότι μένουμε τυφλοί αποδέκτες
της καταστροφικής ταξικής θανατοπολιτικής του κεφαλαίου και των μηχανισμών της
βιοεξουσίας του.
2. Το ζήτημα δεν είναι απλώς ζήτημα κακής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης ούτε
περιορίζεται στην υποταγή των πολιτικών υγείας στο σύστημα του ιδιωτικού κέρδους. Ο
ίδιος ο καπιταλισμός ως κοινωνικός σχηματισμός και τρόπος παραγωγής στην
προχωρημένη παρακμή του και στην κρίση της παγκοσμιοποίησής του γίνεται πλέον
ασυμβίβαστος με την ίδια την ζωή.
Η προφητική πρόγνωση του Μαρξ επιβεβαιώνεται. “Ο αληθινός φραγμός της
κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι το ίδιο το κεφάλαιο”, η αντίφαση ανάμεσα σε “μια
παραγωγή που είναι μόνο για το κεφάλαιο” και τις βαθύτερες απαιτήσεις “μιας
ανεμπόδιστης ανάπλασης της διαδικασίας της ζωής” (Κεφάλαιο, τομ. ΙΙΙ).
Η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού είχε προηγηθεί της πανδημίας αλλά και είχε πια
φτάσει, το 2018-19, σε σημείο πλήρους εξάντλησης των “ανορθόδοξων μέτρων”
συγκράτησής της, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Τα μεγάλα
καπιταλιστικά συγκροτήματα και κράτη περιμένανε ήδη, με κομμένη την ανάσα, ποιο
τελικά θα ήταν το έναυσμα της επερχόμενης καταστροφής. Το έναυσμα, ο πυροδότης κι
όχι το πρωταρχικό αίτιο της εξελισσόμενης κοινωνικής-οικονομικής καταστροφής, δόθηκε
από εκεί που δεν το περιμένανε καθόλου και για το οποίο δεν ήταν καθόλου
προετοιμασμένος ο καπιταλισμός: την πραγματική ζωή, τις επείγουσες ανάγκες και
απαιτήσεις της ζωής σε συνθήκες πανδημίας.
H πανδημία του κορονοϊού δεν επιτάχυνε απλώς την προβλεπόμενη κατολίσθηση στην
παγκόσμια ύφεση κι ούτε δυνάμωσε μόνο τις τάσεις επιδείνωσης της κρίσης. Συντελέστηκε
ένα ποιοτικό άλμα. Η καπιταλιστική παραγωγή σε παγκόσμια κλίμακα παγώνει σε ένα
παρατεταμένο οικονομικό χειμώνα, οι οικονομικές δραστηριότητες σταματούν η μία μετά
την άλλη για απροσδιόριστο διάστημα, οι παγκόσμιες αλυσίδες διάθεσης
αποδιοργανώνονται .
Τα τρισεκατομμύρια ρευστότητας που ρίχνουν οι κεντρικές τράπεζες, σε όλο τον
κόσμο, αδυνατούν να φρενάρουν την καταβαράθρωση όπως άλλοτε. Η καπιταλιστική
παραγωγή απεξαρθρώνεται. Το κοινωνικό τοπίο, που ήδη η παγκόσμια κρίση είχε
μετατρέψει σε τοπίο ερειπίων, ανασκάπτεται ξανά. Νέοι, πρωτόγνωροι όροι της
αναπόφευκτης ταξικής σύγκρουσης διαμορφώνονται σε πλανητική κλίμακα. Τρέμοντας τα
επερχόμενα, οι άρχουσες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους επιβάλλουν από τώρα συνθήκες
άγριας αστυνομοκρατίας.
3. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση δεν είναι μπροστά μας αλλά πίσω μας, με τα μεγάλα
κέντρα -Αμερική, Ευρώπη, Κίνα- να πρωτοπορούν στην πτώση.
Ο Νουριέλ Ρουμπίνι, ένας από τους ελάχιστους αστούς οικονομολόγους που είχε
προειδοποιήσει για το παγκόσμιο κραχ του 2007/08, τώρα τονίζει ότι μια παγκόσμια
ύφεση σαν εκείνη της προηγούμενης δεκαετίας μετά την κατάρρευση της Λήμαν
Μπράδερς θα ήταν το πιο αισιόδοξο σενάριο...
Σύμφωνα με τους Φαϊνάσιαλ Τάιμς,οι ρυθμοί ανάπτυξης της ανεργίας έχουν
20πλασιαστείσε σχέση με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008.

Αξιωματούχοι της αμερικανικής κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας μιλούν για πτώση
της παραγωγής κατά 30% το πρώτο εξάμηνο του 2020! Συγκριτικά, στην Ελλάδα των
μνημονίων η πτώση του ΑΕΠ είχε ξεπεράσει το 24%, ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο της
Αμερικής την δεκαετία του 1930.
Μέσα σε μιαν εβδομάδα (14-21 Μαρτίου 2020) επισήμως 3.300.000 εργαζόμενοι στις
HΠΑ μπήκαν στις ουρές των ανέργων, ενώ αναμένονται να προστεθούν, την επόμενη
εβδομάδα ( που έληξε στις 28 Μαρτίου), κι άλλα 6,6 εκατομμύρια. Στη Βρετανία 1
εκατομμύριο εργαζόμενοι καταφύγανε στο ειδικό πιστωτικό επίδομα λόγω ανεργίας. Στη

Γαλλία 4,4 εκατομμύρια εργατών -το ένα τέταρτο της συνολικής εργατικής δύναμης-
βρίσκονται εκτός παραγωγής επιδοτούμενοι εν μέρει από την κυβέρνηση. Στην Ισπανία

επισήμως 900.000 νέοι άνεργοι μέσα σε δυο εβδομάδες προστέθηκαν στον στρατό
ανεργίας. Στην ΕΕ συνολικά, οι αριθμοί που δίνονται του ενός εκατομμυρίου απολύσεων
στη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου καθώς
αφορούν συμβασιούχους εργάτες κι όχι την μερική και μαύρη εργασία. Σύμφωνα με την
Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας, το σοκ της πανδημίας προκάλεσε διόγκωση της
ανεργίας κατά 36 εκατομμύρια παγκοσμίως.
Επαναλαμβάνουμε: ακριβώς επειδή η παρούσα κρίση, μετά την πανδημία, κορυφώνεται
σε ακραία κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής -ως ιστορικής μορφής
του κοινωνικού μεταβολισμού του ανθρώπου με την Φύση σε σύγκρουση με τις
επείγουσες απαιτήσεις της πραγματικής ζωής- ο κεντρικός ρόλος της εργατικής τάξης
αναδεικνύεται δραματικά κι εκδηλώνεται σε μια καταστροφική πανδημία της ανεργίας
της. Στην εργατική τάξη και στη διεθνή δράση της να πάρει στα χέρια της την ζωή της,
την παραγωγή και την εξουσία εναπόκειται πρωταρχικά η Έξοδος της ανθρωπότητας
από τον εφιάλτη.
4. Τα αστικά ΜΜΕ που πριν την πανδημία μιλούσαν διεθνώς και στην Ελλάδα για
“σταδιακή επιστροφή” σε μια “νέα κανονικότητα” (‘new normal’), τώρα διασπείρουν την
φενάκη για κάποια επιστροφή στο αόριστο μέλλον σε μια κάποια “νέα”-“νέα
κανονικότητα” (‘new-new normal”). Fake news - ψέματα! Ό,τι ονομάζουν αυτοί
“κανονικό” είναι τερατώδες.
Τα μέτρα προφύλαξης που ζητούν οι υγειονομικοί που δίνουν την μάχη στην πρώτη
γραμμή -κι όχι τα λαμόγια κι οι κερδοσκόποι- πρέπει να εισακουστούν. Οι καπιταλιστές
και οι κυβερνήσεις τους, όμως, θέλουνε να μας κλείσουν όχι απλώς στα σπίτια (που
πολλοί δεν έχουν) αλλά μέσα στο σύστημά τους που καταρρέει. Δεν θα κάτσουμε να
θαφτούμε στα ερείπιά του!
Παντού, εκτός από τον δικαιολογημένο φόβο συσσωρεύεται κάθε μέρα κι η εξίσου
δικαιολογημένη οργή του λαού. Πέρα από τις τάσεις εξατομίκευσης αναπτύσσονται
ολοένα ισχυρότερες τάσεις κοινωνικής αλληλεγγύης από τα κάτω. Δυναμώνει καθημερινά
το σύνθημα Μόνον ο λαός θα σώσει τον λαό!
Πρέπει να απλωθούν παντού τα δίκτυα αλληλεγγύης. Να δημιουργηθεί ένα ισχυρό
κίνημα ξεκινώντας από τις άμεσες ανάγκες και τις επείγουσες διεκδικήσεις για λεφτά στην
υγεία κι όχι στους καρχαρίες, άμεσα μαζικές μόνιμες προσλήψεις γιατρών και
νοσηλευτικού προσωπικού, πλήρης εξοπλισμός των δημόσιων νοσοκομείων και ΜΕΘ
σύμφωνα με τις ανάγκες, εθνικοποίηση του ιδιωτικού τομέα της υγείας, χωρίς
αποζημίωση, κάτω από τον έλεγχο υγειονομικών κι εργαζομένων, απαγόρευση των

απολύσεων, ασφάλεια στη δουλειά, λιγότερες ώρες δουλειάς χωρίς μείωση μισθών,
δουλειά για όλους!
Το κεφάλαιο ζητά να θυσιάσουμε τις ζωές μας. Λέμε μαχητικά ΟΧΙ.
Βρισκόμαστε σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Στο δίλημμα ή με το κεφάλαιο ή με την
ζωή διαλέγουμε την κοινωνική επανάσταση για να κερδίσουμε την ΖΩΗ!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΙΛΙΟΥ